Charakterystyki przetworników gitarowych.html
przystawki gitarowe to z punktu widzenia fizyki cewki elektryczne w kształcie prostokatnej ramki - lekko zaokrąglonej (taki kształt stadionu) zawierający 6 nabiegunników (klasyczna gitara elektryczna) (oooooo), 7 nabiegunników w przypadku gitar siedmiostrunowych i 4..6 w przypadku elektrycznych gitar basowych. Nabiegunniki to metalowe cylindry lub tez walce (oooooo). Dla uproszczenia uzylem symbolu "o" zastepujące w takiej cewce klasyczny rdzeń lub szczeline powietrzna. Nabiegunniki moga być paramagnetyczne, ferromagnetyczne miękkie lub twarde. Cewki pickupów podobnie jak głośnikowe czy mikrofonowe posiadają magnesy. Magnesy polaryzują pole magnetyczne w nabiegunnikach. No i zmiana natężenia pola magnetycznego jest rejestrowana przez cewkę.
Tani przystawki to generalnie tanie materiały. Stosuje się magnesy żelazowe, ferrytowe, AlNiCo (stop aluminium, niklu i kobaltu) - również nabiegunniki sa z rożnych materialów począwszy od proszkowych, poprzez metaliczne skończywszy na szynach i innych układach puszkowych.
Często się zastanawiamy skąd wiadomo o jakosci pickupu i jak zaprezentować czy dana przystawka gra lepiej lub gorzej. Wiadomo ze Fendery, DiMarzio, Gibsony, Seymour Duncany, będą grały lepiej, bo sa drozsze, uzyto do nich lepszych materiałów. Często są robione ręcznie co wyklucza część wad jak i ich reczna praca oparta jest o skrupulatna kontrole jakosci.
Zwykłe przystawki mają słabe napięcia wyjsciowe przy wzbudzaniu palcem strun, w dodatku układ strun odbiera zakłócenia z sieci elektrycznej mieszkania czy sali prób. Strasznym miejscem są garaze nieopodal linii kolejowych, tramwajowych. Gdzie zawsze pojawiają się jakieś smieci elektromagnetycznych.
Artykuł ma na celu porównanie wykresu charakterystyk 3 rożnych przystawek w roznych kombinacjach grajacych na tym samym sprzecie w takich samych warunkach - zakłócenia, szumy itd.
Układ pomiarowy
Układem pomiarowym jest karta dźwiękowa wyposażona w wejscie LINE IN, i prosty przetwornik dajacy możliwość próbkowania 24kHz
Gitare wpięto przez ZOOMa 505II w charakterze rozdzielacza na ustawieniu ByPass (stroik). Calość nie przeszła przez preamp gitarowy, korekcje bo mamy na celu zbadac same przystawki (przetworniki) wbudowane w gitarę. Widmo czestotliwościowe przedstawiono za pomocą programu Spectra lab.
POMIARY
Pierwszym przetwornikiem badany był przetwornik Seymour Duncan JB model Trembucker (TB-4) wpinany pod mostkiem. badano go w wersji szeregowej jak i single (Jedna cewka zwarta) w klasycznym Fenderopodobnym elektryku.
Połączenie szeregowe
Polączenie szeregowe ma na celu zniwelowanie wpływu niskich częstotliwości z sieci elektrycznej czyli słynnego buczenia 50Hz, jedna cewka wzmacnia szum, podczas gdy druga robi to samo powstała rożnica napięć jest naturalnie droga interferencji odejmowana. Porównano poziom szumów z bloku mieszkalnego, komputera w odległości 50 cm, drukarki laserowej. Zrobiono to w przypadku połaczenia szeregowego i cewki w wersji SOLO, nie dotykając strun. uzyskano nastepujące widmo.
Opis widma:
Buczenie 50Hz to tylko podstawowa harmoniczna zakłóceń sieciowych jak widac 50Hz ma natężenie wyższe w przypadku przystawki Single Coil. jak widac średnio około 20dBV zostało odjętych w przypadku zadziałania układu szeregowego. Co świadczy o symetryczności dwóch cewek w przystawce czyli jakości przetwornika. To samo zobaczymy w przypadku 100Hz. Niestety dalej około 150Hz (3-cia harmoniczna) strumień elektryczny nie interferowal już tak dobrze. I uzyskano niewielka roznice pomiędzy szeregowym i pojedyńczym układek cewek. Ciekawą sprawą jest rezonans w okolicach 82 Hz, nieznanego pochodzenia. Dziwnym trafem był on wiekszy dla cewek wpietych szeregowo. Prawdopodobnie pochodzi on z przepływu powietrza wokoło strun, czy delikatnego zahaczenia strun opuszkiem, czy poruszenia gitarą. Po osiagnieciu około 1kHz sygnały były już statystycznie porównywalne. Drugi test polegał na zagraniu na gitarze akordu F (przez wszysktie struny na I progu) czyli tzw w zapisie uproszczonym e-E: 112331
Uzyskano nastepujący przebieg charakterystyki: SINGLE
i SZEREGOWO:
Opis widma:
Widac mnogość korzystnych harmonicznych. Przystawki Seymoura sa z tego znane, co można potwierdzić wykresami. Dźwięk A to 440Hz. Dźwiek F jest o 4 półtony nizej w stosunku do A. Co z wyliczeń skali równomiernie temperowanej wynika że jest w okolicach: 440Hz/1,05946^5=329,62Hz. Akord F to wlasnie harmoniczne tonu 330Hz co mniej więcej się zgadza na wykresie.Testy powyzsze przeszly też pozostałe przystawki: DiMarzio HS-1 MiniHumb...
Opis widma:
Minihumb jest to układ dwóch cewek w singlu, ale jest 4żyłowym humbackerem. Podobnie jak w Seymourze znajdują się tu dwie cewki. Jednak w tymp przypadku, nie ma równomierności związanych z fazą sygnału interferującego, większa część czestotliwosci z rpzedziału typowo gitarowego się odejmuje w sposób elektryczny. Szum z przystawki jest porównywalny z szumami samej karty. Wada jest niski sygnał wyjściowy. brzmienie na słuch jest jednak profesjonalne.
...I meksykański Fender w szereg z jednym z singli Seymoura:
